گزارش مسابقات کارزار بهمن ماه ۱۴۰۳

سخن بر سر کارزار است. میدان رفاقتی که در آن طنزگویی، چالاکی، دلاوری و زبان‌آوری باهم آمیخته‌اند.
برای دومین سال متوالی پسران سلاله در محیطی دوستانه، توانایی‌ها و تجربیاتشان را به نمایش گذاشتند. کارزار فرصتی است برای مهارت‌آموزی، تمرین تلاش و پشتکار، رقابت با خود، رفاقت سالم با دوستان، تجربه موقعیت‌های پیروزی و شکست و جلوه‌گری توانمندی‌های پیدا و پنهان، در بیش از ۲۰ رشته متنوع انفرادی و گروهی …
هر آدمی در زمینه‌ای و فعالیتی موفق است و پیروزی و شکست بخشی از روند پیشرفت است و دانش‌آموزان می‌توانند در محیطی دوستانه موفقیت همراه با اندکی اضطراب را لمس کنند.
دانش‌آموزان حدود یک تا دو هفته امکان انتخاب و تمرین رشته‌های درخواستی‌شان را داشتند و همه مشتاقانه منتظر روز کارزار بودند.
این تجربه، با لبخندها و اشک‌ها همراه بود و بچه‌ها میزان تحمل خود را (به‌خصوص در رشته‌های گروهی) محک زدند.

مسابقات در حوزه‌‌های ذهنی، شناختی، کلامی، هنری و حرکتی برگزار شد.
از روان‌خوانی گرفته تا لیگ شطرنج، جو رقابت سالم در تمام کلاس‌های مدرسه موج می‌زد.
گروهی در حیاط مشغول رقابت در زمینه‌های پینگ‌پونگ و پرش و پرواز موشک‌های کاغذی دست‌ساز خود شدند؛ گروهی درگیر انتخاب فعالیت برای زمان آزاد خود و گروهی دیگر در بین مسابقات خود به تماشای رقابت دوستان خود نشستند.
در تمام زمان انجام بازی‌ها تشویق پرشور تماشاچیان باعث دلگرمی شرکت‌کنندگان بود.
فرصت مناسبی بود تا بچه‌ها آموخته‌هایشان را در قالبی جدید محک بزنند.
توانایی ذهنی خود را با حل مسائل مشکل در ریاضی در زمانی محدود به چالش کشیدند‌ و در مسابقاتی پرفشار استاد بزرگ شطرنج مدرسه مشخص شد‌.
پس از تلاش‌های بسیار در زنگ‌های تفریح و آزاد، فرصتی شد تا با رکورد زدن در ساخت روبیک این مهارت را نیز به معرض نمایش بگذارند.
بذر آموخته‌هایشان در کلاس‌های فارسی، نمایش و سرود در مسابقات روان‌خوانی، داستان‌نویسی، مکالمه و استند آپ کمدی به بار نشست.
همچنین مهارت‌های زندگی در این کارزار دور از نظر نماند و در جهت تقویت استقلال فردی رقابت‌های آشپزی نیز برگزار شد.
کارزار بستری سالم است تا پسران چگونگی حمایت از یکدیگر را در برد و باخت‌ها بیاموزند.
بر اساس توانایی خود انتخاب‌های مناسب داشته باشند‌؛ نقاط ضعف و قدرت خود را ببینند و با ابعاد متفاوتی از خود آشنا شوند.
یاد بگیرند که ترس و اضطراب بخشی از مسیر پیروزی و گاهی شرکت کردن و نترسیدن عین پیروزی است‌.
و در آخر موقعیتی فراهم شد تا دانش‌آموزان فرصتی برای دیده شدن داشته باشند و با حالی متفاوت به ادامه راه مدرسه بپردازند.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید